جورجو چشمانش را پاك كرد تا پسربچه متوجه نشود گريه كرده است. به اين خاطر هم بود كه هر بار آن پسربچه به آن خانه ويرانه پا مي‌گذاشت بيمار خيالش كمي آسوده مي‌شد، بله همان پسربچه خوشگل و تندرست و چابك، با 2 چشم درشت و سياه كه انگار با ذوق و شوقي دروني مي‌درخشيدند و با موهاي فرفري و گرد و خاك گرفته كه به پشم بره‌ها در فصل بهار شبيه بود.