... و هنوز هم به چشم مي‌توانيم ببينيم كه زنان ما در جاهاي مختلف ايران پا به پاي مرد كارهاي دشوار انجام مي‌دهند، در امر دامداري، كشاورزي، نساجي و غيره... و در سهمي كه از عذاب زندگي مي‌برند و نيرويي كه در مقاومت و سخت‌كوشي در برابر اين زندگي مصرف مي‌كنند هم هيچ كم از مردها ندارند. كدام پسر ايراني را شما مي‌بينيد كه نسبت به مادرش احساس دين در رشد و پرورش خودش، بيش از آن‌چه كه نسبت به پدرش دارد، نداشته باشد. در اين مايه كوشش خود به خودي من اين بوده كه شخصيت واقعي زن به عنوان نيروي بسيار ارزنده به تجلي دربيايد در كارهايم و اين‌طور كه مي‌بينم كم‌ و بيش تا اين‌‌جا توفيقي حاصل كرده‌ام. بازآفريني مرگان هم‌چون اعتراض من، و هم‌چنين اعتراض مرگان به اين زندگي‌ست كه به ستم بر او و بر امثال او روا داشته مي‌شود؛ و مقاومت و سخت‌كوشي مرگان و تحمل و سماجت او در عين حال نفي اين انگ ناتوان بودن است. مثل يك ماده ببر از زندگي‌اش دفاع مي‌كند، آن را دگرگون مي‌كند و حتي پا به پاي ديگران وقتي كه لازم بشود با فردايي مبهم رو در رو مي‌شود؛ و به نظر من جز اين كه اين رفتارها زيباتر از رفتارهاي يك مرد است در قبال حوادث، هيچ تفاوتي نسبت به هم ندارند.