روي اولين صندلي نشست و به فرش خيره شد. حال زاري داشت. برادري كه از هرزگي خواهرش شنيده. يعني يك فاجعه اسف‌بار. ناگهان فريادي بلند كشيد. ياعلي. و با دو دست سرش را گرفت. دوباره صداي گريه بلند مامان برخواست و بهنوش با گريه از آشپزخانه بيرون آمد و با ليوان آب به بهزاد نزديك شد. ـ بهزاد جان. خودت را عذاب نده. ايشاالله كه چيزي نشده. صداي بلند بهزاد در كل ساختمان پيچيد و تنم را لرزاند. ـ بنفشه حالم ازت به هم مي‌خوره. تو از لطف خانواده‌ات سوء استفاده كردي.