مالي سوييني با شكل روايتي خاص خود در نگاه نخست نمايشي ساده و شخصي به نظر مي‌رسد. اما فري‌يل با مهارتي هنرمندانه با استفاده از زبان و زمان‌بندي و شخصيت‌سازي، نمايش‌نامه‌اي خلق كرده است كه هم به صورتي شاعرانه در سطحي شخصي كار مي‌كند و هم از اين فراتر مي‌رود و به ارائه مسائلي گسترده‌تر مي‌پردازد. يكي از دغدغه‌هاي اصلي فري‌يل، دغدغه مهاجرت و زندگي در دنيايي بينابين ـ دنيايي كه نه اين‌جاست و نه آن‌جاست ـ در اين نمايش نيز به صورتي آشكار حضور دارد. ‹‹مالي›› كه چهل سال در دنياي نابينايي زندگي كرده است، از اين كه از اين دنيا مهاجرت كند و به سرزميني ميان واقعيت و خيال تبعيد شود واهمه دارد.