رؤيت سعيده سومين جلد از مجموعه «به روايت هيوبرت دريفوس» است که در آن زانيار ابراهيمي شرح دريفوس بر کمدي الهي را روايت مي‌کند. دريفوس به تبع هايدگر آثار هنري را به دو دسته تقسيم مي‌کند: آن‌ها که شعر زمانه عسرت‌اند و آن‌ها که فرهنگي را گرد خود به درخشيدن وامي‌دارند و به معناي دقيق کلمه اثر هنري‌اند. در دو جلد قبل (مرا اسماعيل صدا کن و دلداده زمين) به دو اثر هنري در معناي نخست پرداخته‌ شد. دريفوس با ارجاع به هايدگر که هولدرلين را شاعر زمانه عسرت آلمان خوانده بود، صراحتاً موبي‌ديک را شعر زمانه عسرت آمريکا مي‌خواند؛ به همين منوال مي‌توان برادران کارامازوف را شعر زمانه عسرت روسيه دانست. اما کمدي الهي دانته دقيقاً در مقابل اين دو اثر قرار دارد، چرا که منسجم‌ترين بيانِ ورود به آنتوتئولوژي در قرون‌ وسطي‌ است و به همين دليل دريفوس آن را در زمره آثار هنري قرار مي‌دهد، نه اشعار زمانه عسرت. در يک جمع‌بندي کوتاه مي‌‌توان گفت که اگر شعرهاي زمانه عسرت، راه خروج را نشان مي‌دهند، آثار هنري دروازه ورود به يک فرهنگ و يک شيوه خاص از بودن‌اند. نمونه‌اي از همين آراستن در باب خود کمدي الهي رخ مي‌دهد. دانته اثر خود را در ابتدا صرفاً کمدي ناميده بود، اما پس از گذشت سه قرن، اجتماعِ زنده‌اي که حول آن اثر مي‌زيستند، قداستي به آن بخشيدند که در کلمه الهي متجلي شد. دريفوس شرحش را از ظهور مسيح در مقام خداي شاغل به بازپيکربندي و حواريون و رسولان در تقلاي مفصل‌بندي عرضه مي‌کند. او از مسيح و چگونگي گذار از يهوديت به مسيحيت شروع مي‌کند، به يوحنا و پولس مي‌رسد، در مسير خود به آگوستينِ افلاطوني‌مآب برمي‌جهد، سپس از رخداد ترجمه آثار ارسطو از عربي به لاتين نام مي‌برد و مسير شرحش را با مهم‌ترين مفصل‌بندي‌هاي فلسفي و ادبيِ مسيحيتِ ارسطومآب (جامع الهيات و کمدي الهي) پايان مي‌دهد.