در «مستخدم ماشيني» پينتر نوعي جهان دربسته و کافکايي خلق مي‌کند: دو گانگستر در زيرزميني زندگي مي‌کنند و از طريق دريچه‌ي سرو غذا که همان «مستخدم ماشيني» است با جهان خارج ارتباط دارند. «درد خفيف» نمايانگر عدم ارتباط واقعي ميان انسان‌هاست: زن و شوهري با هم حرف مي‌زنند تا نفرت دروني‌اي را که از يکديگر دارند پنهان کنند. گفت‌وگوها حول مسائل بي‌ربط و بي‌اهميت دور مي‌زند و فاصله‌ي عميقي را که بين آن دو وجود دارد آشکار مي‌سازند.