اوديپ: من کسي رو کشتم که نبايد مي­کشتم. با کسي ازدواج کردم که نبايد مي­کردم. من چيزي رو که نبايد جاوداني کردم. روشن شد‌... (پرده چهارم، 127) با ماشين دوزخي‌، ژان کوکتو روايتي نو، و تأثيرگذار و پرتعليق از اسطوره اوديپ را بازگو مي‌کند. اين نمايشنامه در قالبي نوآورانه و مدرن به کاوش در عمق هويت انساني، و چالش‌هاي دروني شخصيت‌ها مي‌پردازد. اوديپ، قهرمان تراژيک داستان، در مواجهه با سرنوشت وحشتناک خود، با سؤالات بنياديني از هويت و حقيقت دست‌و‌پنجه نرم مي‌کند. يوکاستا، مادر و همسرش، نمايانگر تعارضات عشق و گناه است و کرئون، نقطه تلاقي فرديت و هنجارهاي اجتماعي است. در اين اثر، کوکتو ما را با استفاده از زباني شاعرانه و نمادين، و گاه سوررئال، به تأمل درباره تقدير و تبعات اعمال انساني دعوت مي‌کند. ماشين دوزخي نه‌تنها يک نمايشنامه مدرن جذاب، بلکه سفري عميق به دنياي احساسات و روابط انساني است که همواره در جست‌وجوي معنا و حقيقت باقي مي‌ماند.