آدم‌ها هميشه و مدام براي همديگر قصه مي‌گويند. ما در هر موقعيتي، از زندگي روزمره گرفته تا تبليغ کسب‌و‌کار، با قصه‌هاي ديگران و همچنين قصه‌هاي خودمان سروکار داريم. چه در ارتباطات چهره‌به‌چهره و چه در رسانه‌ها و فضاي مجازي، ما هميشه در معرض انبوهي از قصه‌‏ها هستيم. بعضي قصه‌ها را دوست داريم، از بعضي قصه‌ها بدمان مي‌آيد، بعضي به نظرمان تکراري‌اند و تعدادي هم انگار حرف تازه‌اي دارند. سؤال مهم اين است که «آيا من مصرف‌کنند? منفعل اين قصه‌ها هستم يا مي‌توانم تيزهوشانه ساختار مخفي‌شان را کشف کنم؟» يا اين‌که «چطور مي‌توانم قصه‌هاي خودم را بهتر براي ديگران بگويم؟» کتاب راهنماي عملي پژوهش روايي در علوم اجتماعي درست با همين قصه‌هاي واقعي سروکار دارد و نشان مي‌دهد که چنين قصه‌هايي به چه کارِ پژوهشگران مي‌آيند. احسان آقابابايي، نويسنده کتاب که دانشيار گروه علوم اجتماعي دانشگاه اصفهان است، با استفاده از تجربه‌هاي خودش در حوزه پژوهش، سعي کرده راهنمايي عملي و گام‌به‌گام و خوش‌خوان براي دانشجويان، پژوهشگران و همه علاقه‌مندان به مطالعه بيشتر درباره جامعه فراهم کند. او با مثال‌هايي از پژوهش‌هاي واقعي انجام‌شده در ايران و ديگر کشورهاي جهان، فوت‌وفن انجام پژوهش روايي در حوزه علوم اجتماعي را به زباني ساده و در عين حال علمي و دانشگاهي شرح مي‌دهد. اگر دوست داريد درباره راه و رسم استفاده از قصه و روايت در علوم اجتماعي بيشتر بدانيد اما کتاب‌خانه‌تان پر از کتاب‌هاي نظريِ پيچيده و سخت‌خوان و حجيم است، پيشنهاد مي‌کنيم سراغ کتاب راهنماي عملي پژوهش روايي در علوم اجتماعي برويد؛ کتابي که به کمک مثال‌هايي آشنا و مرتبط با تجربه زيسته و زندگي اجتماعي ما ايراني‌ها و زباني ساده و خودماني، خواننده را با عناصر و ساختار قصه‌ها، راه و رسم بهره‌گيري از آن‌ها براي پژوهش در حوزه علوم اجتماعي، و شيوه‌هاي تحليل دقيق‌تر روايت‌ها آشنا مي‌کند.