در ميان پاره هاي پراکنده اشعار آرخيلوخوس شاعر يوناني سطري هست که گويد روباه بسيار چيزها مي داند اما خارپشت يک چيز بزرگ مي داند.» دانشمندان درباره تعبير روشن اين کلمات تاريک اختلاف دارند و شايد معناي اين سطر جز اين نباشد که روباه با همه حيله هايش در برابر يگانه دفاع خارپشت شکست مي خورد اما اگر اين جمله را به طور مجازي تعبير کنيم، مي توان معنايي از آن بيرون کشيد که يکي از عميق ترين تفاوت هاي نويسندگان و متفکران را و شايد هم افراد بشر را به طور کلي نشان مي دهد زيرا فرق بزرگي است از يک طرف ميان کساني که همه چيز را به يک بينش اصلي يا يک دستگاه فکري کم وبيش منسجم و معين مربوط مي سازند و برحسب مفاهيم آن مي فهمند، مي انديشند و احساس مي کنند - يعني يک اصل سازمان دهنده کلي که فقط برحسب مفاهيم آن است که آنچه مي کنند و مي گويند معنا مي دهد؛ و از طرف ديگر کساني که هدف هاي فراواني را دنبال مي کنند که غالبا با يکديگر مربوط نيستند يا حتي با هم تناقض دارند و اگر اصولا ارتباطي با هم داشته باشند اين ارتباط بالفعل و به علل روان شناختي يا فيزيولوژيک است و هيچ اصل معنوي يا جمال شناسي اي آنها را به يکديگر پيوند نمي دهد اين دسته اخير در زندگي و انديشه بيشتر ميل به پراکندگي دارند تا تراکم فکرشان پريشان است و بر سطوح مختلف حرکت مي کند و به جوهر انواع فراواني از تجارب و اشيا به موجب ماهيت آنها مي چسبند بي آنکه به طور هشيار يا ناهشيار بخواهند در بينش دروني واحدي که تغيير ناپذير و فراگير و گاه ناقص و متناقض و حتي تعصب آميز است آنها را بگنجانند يا از آن بينش بيرون نگه دارند دسته نخست اين روشنفکران و هنرمندان از نوع خارپشتاند، و دسته دوم از نوع روباه.