سير طولاني روز در شب، نمايشنام? خودزندگي‌نامه‌اي يوجين اونيل، استادانه‌ترين اثر اوست. اين نمايشنامه را اولين‌بار انتشارات دانشگاه ييل در 1956 منتشر کرد و يک سال بعد برنده جايزه پوليتزر شد. هارولد بلوم دربار? اين کتاب مي‌نويسد: «سير طولاني روز در شب به اتفاق آرا شاهکار اونيل است... عشق ميان اعضاي خانواده خودش به‌زحمت دربرابر زخم‌ها و آسيب‌هاي ازدواج، پدر و مادري و فرزندي تاب مي‌آورد، چه رسد به اينکه بخواهد اين زخم‌ها را تسکين دهد. اين واقعيت هرگز تا اين حد بي‌رحمانه و اثرگذار به تصوير کشيده نشده، آن‌هم با بياني چنين قدرتمند که بعيد است هيچ‌کداممان تلخي‌اش را هرگز فراموش کنيم.» | اونيل سير طولاني روز در شب را در 1940 نوشت اما نمايشنامه تا 1956، يعني پس از مرگ نويسنده، روي صحنه نرفت. او در اين نمايشنامه با شجاعت و بدون هيچ شرمي از زندگي واقعي خودش مي‌نويسد. اثر او تلاشي ا‌ست غم‌بار براي درک خودش و خانواده‌اش و، همان‌طور که اونيل در تقديم‌نامه کتاب اشاره کرده، «اين نمايشنامه‌ را که درباره اندوهي کهنه است با اشک و خون نوشته‌ام». | هيچ‌کدوممون در برابر بلاهايي که زندگي سرمون آورده کاري از دستمون برنمي‌آد. آدم اصلاً نمي‌فهمه کِي اون بلاها سرش مي‌آن، وقتي هم که مي‌آن سراغش باعث مي‌شن آدم سرش به چيزهاي ديگه گرم بشه تا اينکه بالاخره يادش بره چي مي‌خواست بشه و خود واقعيش رو براي هميشه فراموش مي‌کنه. (بريده‌اي از نمايشنامه)