«مردي که ميخندد» آخرين رماني است که ويکتور هوگو در ژوئي? 1866، در بروکسل، نگارشش را آغاز ميکند و دو سال بعد، در اوت 1868، آن را به پايان ميرساند. هوگو در اين اثر بيش از هر اثر ديگرش به مخالفت با اشراف سالاري برميخيزد و در نامهاي به اُگوست واکري، شاعر و روزنامهنگار فرانسوي سد? نوزدهم، مينويسد: «اين کتاب شرححال انگلستان نيست، شرححال بشريت است. مردي که ميخندد اثري انساني است.»و ميگويد: «من اشرافيت انگلستان را بيطرفانه ترسيم کردهام و خواستهام در هر سطر خواننده را به تفکر وادارم. خوانند? راستين خوانند? متفکر است و من آثارم را براي چنين خوانندهاي مينويسم؛ و تو، هرکه باشي، اگر هنگام خواندن ميانديشي، آثارم را به تو پيشکش ميکنم.»
اميل زولا از مردي که ميخندد بهعنوان اثري والا ياد ميکند و بسياري اين اثر را مهمترين اثر هوگو به شمار ميآورند.
نشر هرمس از اين دسته چاپ کرده است:
بينوايان
گوژپشت نتردام
نويسنده | ويكتور هوگو |
قطع | رقعي |
مترجم | محمدرضا پارسايار |
نوع جلد | گالينگور |
زبان | فارسي |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | * * |
سال چاپ | 1402 |
هنوز نظري ثبت نشده است