موزه، که نامش را از عبادتگاه الهه‌هاي يوناني هنر و صنعت الهام گرفتهايم، مکاني است براي عموم، براي پير و خُرد و جوان، براي چابک و کند، براي بيمار و صحتمند. جاييست که ميتواند آثاري زير آسمان باز، روي بتن، در دل سنگ، فرش، خاک يا آب داشته باشد. ميشود در آن بسيار آرام قدم زد، پا تند کرد، خيره ماند، لبخند زد يا خسته شد. ميشود مسواکنزده، گشنه و تشنه در آن به جلو و عقب تاب خورد يا جلوِ هوس لمس کردن را گرفت. ميشود در آن با بيشمار اشياي بيجان عکس گرفت و حتي يکبار هم عکسها را نگاه نکرد. ژانميشل ريب و آثارش، مانند همين موزهي کتاب، شگفتآور، تکاندهنده و پرشورند. اين چند صفحه فرصتيست در قطار، مترو يا اتوبوس، روي مبل راحتي يا زير کرسي، در اداره يا مدرسه و دانشگاه، تا با شخصيتهاي او در موزهاش همقدم شويم.