ميخاييل باختين، منتقد ادبي و فيلسوف قرن بيستم، با ايدههايي که در کتاب مسائل بوطيقاي داستايفسکي طرح ميکند راهي براي فهم بهتر انديشه و آثار داستايفسکي و رمان روسي قرن نوزدهم ميگشايد. اين ايدهها اما به آثار داستايفسکي محدود نميماند، بلکه او بر آن است در اين کتاب به سؤالهايي مهم درباب فرم هنري، بازنمايي واقعيت، شکلگيري شخصيت، سير تاريخي شکلگيري رمان و جايگاه آن بهعنوان فرمي هنري پاسخ دهد، فرمي که از نظر او ساير انواع ادبي، و حتي ديگر اشکال هنري، را دگرگون کرده است.
| از منظر باختين، که همانا خمير? زبان بشر را گفتوگو ميداند، رمان بهترين شکل نوشتار براي عيانساختن ماهيت گفتوگويي يا مکالمهايِ زبان بوده است؛ اينکه آدمها وقتي زبان به سخن ميگشايند، حتي وقتي فکر يا احساس ميکنند، پيشاپيش مملو از زبانهاي ديگر و در تعامل و ستيز با زبانهاي ديگرند.
| ايدهها و مفاهيم مهم و جذاب باختين، از جمله چندصدايي، پايانناپذيري، کارناوالگرايي، گفتمان دوپاره و... همگي اولبار در اين کتاب طرح شدند. او همانطور که تالستوي را در خلق فن نثر و بازنمايي زندگي روزمره تحسين ميکند، داستايفسکي را بهخاطر رودرروکردن شخصيتهايش با يکديگر، در آستان? نقاط بغرنج زندگيشان، ميستايد؛ شخصيتهايي که به روال زندگي واقعي از منظر يکديگر و در مواجهه با هم بازشناخته ميشوند و رشد ميکنند.
نويسنده | ميخاييل باختين |
قطع | رقعي |
مترجم | نصرالله مرادياني |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 584 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | * * |
سال چاپ | 1402 |
هنوز نظري ثبت نشده است