در کشور ما معمولا معناي درست و دقيقي از «نقد» مستفاد نمي شود. دست اندرکاران فعاليت هاي ادبي غالبا بين «مرور و معرفي»، «تحليل» و «نقد» تمايز نمي گذارند و هر نوع نوشتاري را که نويسنده در آن نظري راجع به متني ادبي اظهار کرده باشد، به غلط مصداق «نقد» مي پندارند. فقط از راه شناساندن نظريه هاي علمي نقد ادبي و نحوه ي کاربرد عملي آن هاست که مي توان به اين برداشت ها و توقعات نادرست پايان داد. کتاب حاضر با همين هدف، مجموعه اي از پرکاربردترين نظريه هاي نقادانه را به پژوهشگران اين حوزه مي شناساند. اين نظريه ها عبارت اند از: فرماليسم (نقد نو)، روانکاوي، ساختارگرايي، روايت شناسي، نقد اسطوره اي-کهن الگويي، تاريخ گرايي نوين، نقد لاکاني، مطالعات زنان، نشانه شناسي شعر (رويکرد ريفاتر)، پسامدرنيسم، مطالعات فرهنگي، نشانه شناسي (رويکرد سوسور، پرْس و بارت)، نظريه ي دريافت و نقد واکنش خواننده.