خلاف زمان تأملي فلسفي درباره زمان، خاطره و فراموشي است و مفهوم مدرن نوستالژي را با نگاهي به فلسفه کلاسيک مي‌کاود. ديه‌گو گاروچو، نويسنده اين جستار بلند، در سفري که از يونان باستان آغاز مي‌شود و در خيابان‌هاي شهرهاي مدرن امروزي به پايان مي‌رسد، ادراکِ انساني از زمان، پيوند خاطره و اسطوره و تاريخ، معناي حسرت، وجوه سياسي و اجتماعي يادآوري و فراموشي، سرگذشت و سير تحول «نوستالژي»، و نسبت نوستالژي، آرمان‌شهر و شهر مدرن را بررسي مي‌کند. گاروچو در خلاف زمان نشان مي‌دهد آرمان‌شهري که بر پايه نوستالژي بنا شده رو به آينده‌ ندارد. گاهي حتي رو به گذشته هم ندارد و در واقع، تکرار همين چيزي است که اکنون داريم. او مي‌کوشد دريچه‌اي برايمان بگشايد تا خاطره، اسطوره، فراموشي، گذشته و تاريخ را از منظري جديد ببينيم.