کتاب کيمياگران صحنه نشان مي­دهد که تئاتر صرفاً جمع­شدن چند نفر و آماده­کردن کاري براي اجرا نيست و وجوه ديگري هم دارد که بسا از رويداد شگفت­انگيز و سرگرمي­ساز کارسازترند. چه‌چيزي در آزمايشگاه­هاي تئاتر آماجِ جستجوست؟ به يک کلام، پرورشِ انسان. شينو با تأکيد بر بُعدِ پژوهشي و آزمايشگاهي تئاتر مي­نويسد اين بُعد به تئاتر کاربرد و هدفي نو بخشيده و آن را قادر ساخته است که به­مثابه‌ي جايي براي تعالي و يا صرفاً جايي براي ابراز شرافتِ اخلاقي و جنسيتي و ارزشي براي فردِ کننده‌ي کار ديده شود. کتاب آکنده از خرده­ريزه­هايي از خردمندي، عشق و رنجِ مقدس است و جان کلامِ آن اين سخن گروتفسکي به بازيگران هنرمند است: بازي نکنيد، جستجو کنيد! براي خودتان نباشيد! براي کس ديگري باشيد! شخص هميشه مي­پردازد، پس خيلي زياد، با تمام وجود بپردازيد! بدون پرداختنْ چيزي به دست نمي­آوريد. تا آخرين ذره بسوزيد!