نويسندگان کتاب لهجه‌ها اهلي نمي‌شوند از تجربه‌ي زيستن و نوشتن در فضاي بينابيني دو زبان و دو فرهنگ، يکي شرقي و ديگري غربي، مي‌گويند. آن‌ها با تأمل هشيارانه و هدفمند درباره‌ي جايگاه خودشان و تجربه‌ي چگال و پيچيده‌ي احساس غربت در وطن و در کشور ميزبان، درکي تازه از مفاهيمي چون هويت، نژاد، استعمار و بده‌بستان خود و ديگري عرضه مي‌کنند. نويسندگان اين متن‌ها که از نظام‌هاي اعتقادي و بسترهاي فرهنگي گوناگوني مي‌آيند از افکار، ايده‌ها، خيال‌پردازي‌ها و خاطرات‌شان مي‌گويند تا پيچيدگي تجربه‌ي زيستن ميان دو زبان و چالش‌هاي زندگي در بيش از يک چشم‌انداز سياسي و فرهنگي را به تصوير بکشند. اين نويسندگان هوشيارانه و هدفمند به جايگاه خود نگريسته‌اند و از فضاي بينابيني ميان دو زبان و دو فرهنگ بهره برده‌اند تا مختصات جهاني نو در محل تلاقي دو زبان را براي خود و ديگران روشن کنند. در اين کتاب، ناداستان‌هايي از الماز ابي‌نادر، نبيل ابراهيم، جورج ابراهيم، پائولين قلدس، ربيع علم‌الدين، ليلي العلمي، هديل غنيم، ايمان مرسال، خالد مطاوع و نعومي شهاب ناي را مي‌خوانيد که هر يک تجربه‌ي بينافرهنگي و بينازباني خود را از نظرگاهي متفاوت تحليل کرده‌اند.