يک نمايش ده دقيقه اي بايد همان عناصري را دارا باشد که هر نمايش خوب ديگري دارد : شخصيت پردازي موفق ، سوژه جذاب ، و مجادلات قوي‌ ؛ در عين حال بايد آغاز ، ميانه و پاياني روشن نيز داشته باشد . اولين و مهم ترين ويژگي خوب بودن نمايش ده دقيقه اي اين است که آن را دوست داشته باشيم . در واقع مگر زماني که داستان ، نمايش يا فيلمي را خوب مي دانيم ، منظورمان همين نيست ؟ ما دوست داريم نمايش جهان را همانگونه که ما مي بينيم به تصوير بکشد . هر نمايشي که به روي صحنه نرود ، خروش نمادين درختي است که در جنگلي دور بر زمين مي افتد .