بزرگ علوي و بهرام صادقي هيچ شباهتي به هم ندارند. يکي اهل معاشرت بود، ديگري نبود. يکي اهل محفل و دوستي و رفاقت بود، ديگري از هر محفل و دار و دستهاي فراري بود. يکي اهل مدارا بود، ديگري نبود. يکي دوست داشت رمان بنويسد و داستان کوتاه مينوشت و آن ديگري سوداي رمان در سر نداشت. چه عيبي داشت؟ اصل ماجرا قصّه بود و هر دو ميدانيم قصّهگو بودند. اما زمانه به هيچ کدام فرصت کافي نداد... و اين هم شايد وجه مشترک ديگري باشد که ميشود ميان اين دو نفر پيدا کرد. نه فقط شايد. بل که لابد و بدون شک. به شرطي که به روزگاري که از سر گذراندند و به دستاوردهاي هر دو از نزديک و به دقّت نگاه کنيم.
نويسنده | جعفر مدرس صادقي |
قطع | رقعي |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 232 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 14.5 * 21.5 * 1 |
وزن | 210 |
سال چاپ | 1401 |
هنوز نظري ثبت نشده است