چه مناسباتي ميان حقوق، دولت، و ايدئولوژي برقرار است؟ تز اصلي آلتوسر اين است که طرح مسائلي از اين دست فقط از منظر بازتوليد امکان پذير است. شرط نهايي توليد بازتوليد است. اما بازتوليد نيروي کار اساسا بيرون از تشکيلات اقتصادي رخ مي دهد و نه تنها بازتوليد کيفي آن را ايجاب مي کند، بلکه در عين حال مستلزم بازتوليد تبعيت از قواعد احترام به نظم مستقر است؛ يعني بازتوليد تبعيت از ايدئولوژي مسلط از سوي کارگران و بازتوليد قابليت به کارگيري درست ايدئولوژي مسلط از سوي عاملان بهره کشي و سرکوب. ايدئولوژي حقوقي نمي گويد انسان ها بالذات مکلف اند. ايدئولوژي حقوقي در اين خصوص به ضميمه اي بسيار دقيق از اخلاق نياز دارد تا تکليف را با اتکا به ايدئولوژي اخلاقي وجدان و وظيفه استوار نگه دارد. از سويي ايدئولوژي خودانگيخته وجود ندارد، زيرا هيچ پراتيکي در جهان به خودي خود ايدئولوژي اش را توليد نمي کند. پس صورت بندي هاي ايدئولوژيک اوليه در نهادها تحقق مي يابد؛ در دستگاه هاي ايدئولوژيک دولت.