رمان صد سال تنهايي در 1982 جايزه نوبل ادبيات را براي ماركز به ارمغان آورد. اين كتاب به سبك رئاليسم جادويي نگارش يافته است. گابريل گارسيا ماركز در رمان صد سال تنهايي به شرح زندگي شش نسل از خانواده بوئنديا مي‌پردازد كه نسل اول آن‌ها در دهكده‌اي به نام ماكوندو ساكن مي‌شود. داستان از زبان سوم شخص حكايت مي‌شود. طي مدت يك قرن تنهايي پنج نسل ديگر از بوئندياها به وجود مي‌آيند و حوادث سرنوشت‌ساز ورود كولي‌ها به دهكده و تبادل كالا با ساكنان آن، رخ دادن جنگ داخلي و ورود خارجي‌ها براي توليد انبوه موز را مي‌بينند. يكي از كليدي‌ترين شخصيت‌هاي اين رمان اورسولا ايگوآران همسر خوزه آركاديو بوئندياست كه مادر نخستين نسل خانواده بوئندياها مي‌باشد. اورسولا زني است كه بار سنگين محنت و رنج اين تنهايي تاريخي و عظيم را بر شانه‌هاي مردانه خويش مي‌كشد.