خورشيد به شکل يک حباب لامپ تحليل رفته، تا يک بند انگشت از سرهامان فرامي تابد. اسب از هراس به ناگاه در نقطه اي هول آور و تاب سوز گرفتار آمده، ورزاي پيروز شاخ هايش را برافراشته است، انسان ها به تشنج افتاده اند، پرنده با صداي گرفته جيغ مي کشد. جست وجوي واژگاني براي توصيف فاجعه سياه و سفيد ما، اين زندگي که مثل مهره هاي شطرنج به پيشش مي بريم، هرگز راه به جايي نمي برد. پيکاسو پيام مرگمان را برايمان مي فرستد؛ هر آنچه دوست مي داريم رو به مرگ دارد، و اکنون درست به همين علت، ضروري است که هر آنچه دوست مي داريم در چيزي خلاصه شود که زيبايي اش فراموش نشدني است.