در فرهنگ ايران، باغ مفهوم و جلوه‌اي از بهشت است در برابر کوير، خشکي و بي‌آبي که جهنم است. اما رمان «باغ غبار» داستان‌ باغي ديگر است. سرگذشت تک تک ماست. سرنوشتي که آن را زيسته‌ايم و خواهيم زيست. رماني نو با ساختاري متفاوت. «مي‌گويند آن‌جا در آن باغ مرده‌اي هست، عفريتي که غبار را آورد و همه را طلسم کرد و اکنون طلسم‌شدگان او را پرستش مي‌کنند.»