تئاتر محاکمه‌ي هر روزه‌ي جهان ايده‌هاست با زير کشيدن همه‌ي ايده‌هاي ازلي – ابدي جهان و انسان. تئاتر در تفاوت و تکرارش، در هر اجرا از يک متن، بدون در نظر گرفتن اينکه اين متن چندهزار سال قدمت دارد يا چند ساعت، محکمه‌اي‌ست که همه‌ي کنش‌ها، عواطف و سير حرکت شخصيت‌هاي نمايش را برابر بينندگانش قرار داده و ناممکني قضاوت ديگري را به امکانيت قضاوت از انسان و همه‌ي تاريخش متصل مي‌کند. تئاتر در مقام يک کنش جمعي زنده، فرم دادگاهي‌اش را نه به شخصيت‌ها و قهرمانان و بينندگان نمايش، بلکه به کليت ماجراي تئاتر و ناممکني يکپارچه شدنش مديون است! تئاتر مداخله‌اي‌است در فهم ما از حق، اخلاق، رفتار و احساسات و به همين سبب همه‌ي جوامع انساني هميشه به وجود آن محتاجند. کتاب «تئاتر و حقوق بشر» ماجراجويي تاريخي تئاتر در جوامع انساني را واکاوي کرده و بر اهميت مداخله‌گرش در وضعيت امروز ما صحه مي‌گذارد. پل ري در اين کتاب کوچک تلاش کرده بنيان‌هاي نظري تئاتر را در پيوند با بنيان‌هاي نظري حقوق بنيادين و طبيعي نوع بشر توضيح داده و اين رابطه‌ي عميق، پيچيده و سهل‌الممتنع را تشريح کند.