آرتور : ما خيلي بدبختيم دکتر... نفرين‌شده... آواره... دربه‌در اين شهر که حتي بلد نيستيم درست اسمشو به زبون بياريم... دکتر مي‌دوني هم‌سن‌وسالاي من قبل از اين جنگ کوفتي چي‌کار مي‌کردن؟ تو چيزي از ديدن شکوفه‌هاي ورشو مي‌دوني؟ تا حالا عطر خوششون رو شنفتي؟ نه دکتر، حالا فقط بوي گوشت گنديده تو ورشو پيچيده با رفيقايي که هنوز جنازه‌هاشون از درخت‌هاي محله آويزونه.