به عنوان انسان، مرگ – قطعيت و اجتناب ناپذير بودن آن – ما را مي بلعد. ما آن را موضوع ادبيات، هنر، فلسفه و دين خود قرار مي دهيم. احساسات و نگرش‌هاي ما نسبت به فاني بودن و زندگي‌هاي احتمالي پس از مرگ ، از روزهاي اوليه ي بشر بسيار تکامل يافته است. دبليو ام اسپلمن با گردآوري اين ديدگاه ها در اين کتاب موضوعي و آموزنده، مرگ و مردن را از هر زاويه اي در سنت غربي مورد بررسي قرار مي دهد و چگونگي درک و کنار آمدن انسان با پايان زندگي را بررسي مي کند. اسپلمن با استفاده از کار باستان‌شناسان و ديرينه‌انتروپولوژيست‌ها بررسي مي‌کند که چگونه تفسير بقاياي فيزيکي به ما بينشي نسبت به ديدگاه‌هاي ماقبل تاريخ درباره مرگ مي‌دهد. او چگونگي مردن انسان ها را در طول قرن ها، هم در علل مرگ و هم در ديدگاه اعمالي که منجر به مرگ مي شود، رديابي مي کند. او سنت‌هاي بزرگ فلسفي و علمي غرب را که به زندگي پس از مرگ اعتقاد نداشتند يا هدف سوگواري را نمي‌دانستند، مورد توجه قرار مي‌دهد، در حالي که نور تازه‌اي بر باورهاي مذهبي عمده‌اي که در جهان باستان پديدار شد، به‌ويژه توسعه قرن‌ها مسيحيت مي اندازد. او سه رويکرد به معناي مرگ - نفي زندگي، تداوم در شکلي ديگر، و عدم گرايي - را از هر دو منظر ديني و سکولار-علمي بررسي مي کند. تاريخچه مختصري از مرگ که زمينه اي عميق تر براي بحث هاي معاصر در مورد مسائل پايان زندگي و تنش بين طول عمر و کيفيت زندگي فراهم مي کند، نگاهي روشنگر به روش هاي پيچيده اي است که انسان ها با مرگ و در حال مرگ روبرو مي شوند.