«و بعد به چنارهاي توي مِه فکر کرد و به شاخه هاي آويزانِ بيد و به تک گردوي سرِ شاخه هاي دوردستِ گردو که نه برگ هاي ريخته و نه برگ هاي سوخته و نه بعدها که برف مي شد و تگرگ مي شد و باران و مِه و هرچه، هيچ چيز کاريش نداشت. حتي کلاغ ها.»