معروف‌ترين اثر رولان بارت در زمينه روايت‌شناسي، مقال? «درآمدي بر تحليل ساختاري روايت‌ها» (1966) است که به همراه مقالات مهمي از گريماس، برمون، اکو، متز، تودوروف و ژنت در شماره هشتم مجله کامونيکاسيون با عنوان «پژوهش‌هاي نشانه‌شناسي: تحليل ساختاري روايت» چاپ شده است. بارت در کنار ساختارگرايان و بهره‌گيري از نظريات صورت‌گراياني چون پراپ و توماشفسکي، روايت را در سه سطح توصيفي کارکردها، کنش‌ها و روايتگري بررسي مي‌کند. اما در مقاله کمتر مشهور «کشتي با فرشته: تحليل متني سفر پيدايش 32 (23-33)» (1971)، با وجود چشم‌اندازهاي ساختاري، به سوي تحليل متني حرکت مي‌کند و پس از تحليل پي‌رفتي، مروري بر تحليل ساختاري (کنشوري و کارکردي) داستان دارد. در مقال? نخست واحدهاي کارکردي به دو دسته کارکردها (کارکردهاي اصلي و کنش‌يارها) و نمايه‌ها (نمايه‌ها و آگاهانندگان) تقسيم مي‌شود، اما در دومي که به گزارش کشتي يعقوب در کتاب مقدس مي‌پردازد جيرجيرِ خواناييِ دو زيرپي‌رفت موضوع اصلي است.