تئاتر همواره جايگاهي اساسي را در زندگي هنري روسي به خود اختصاص داده است. نقاشان پيشرو بسياري در اوايل قرن بيستم به تجربه اندوزي باصحنه ي تئاتر به مثابه ي يک آزمايشگاه تصويري مشغول شدند. هنرمنداني چون اکستر، ليسيتسكي، مالويچ، پوپوا، رودچنکو، استپانوا و تاتلين انقلابي در لباس، دکور و طراحي پوستر به راه انداختند و حياتي خلاقانه به صحنه بخشيدند که تاکنون نيز به ندرت همتايي داشته است. آن ها محيط هايي متشکل از بناهاي سه بعدي را جايگزين پرده هاي پس زمينه ي نقاشي شده کردند و يک زبان تصويري اصولي را به کار گرفتند که از طريق آن قادر به خلق تصاويري شدند که حتي هنوز هم به طرزي حيرت انگيز مدرن به نظر مي آيند. بسياري از اين آثار هنري دهه ها توقيف شده بودند و حضور کنوني آنها فرصتي بي بديل را براي مستندسازي و ارزيابي مجدد تجربيات تئاتري روسي در خلال سال هاي پيش و پس از انقلاب فراهم آورده است. کتاب حاضر که سرشار از تصويرسازي است نمايشگاهي را به همراه خود دارد که ننسي ون نورمن باير از موزه ي هنرهاي زيباي سانفرانسيسکو سازمان داده است. اين کتاب همچنين از آرا و پژوهش هاي محقق بين المللي، جان اي. بولت، و کارمندان موزه ي مرکزي تئاتر در ايالت با خروشين بهره مند است. آثاري که در کتاب آمده اند به سبب کيفيت تصويري درخشانشان و نيز بينشي که از تاريخ پرفرازونشيب تئاتر آوانگارد روسي در يک بستر فرهنگي متغير ارائه مي دهند انتخاب شده اند.