يکي از شاعران بزرگ زمانه ما در اين اثر سرشت و فرهنگ مکزيک را در سلسله جستارهايي درخشان واکاوي و معنا مي‌کند. سکوت، ريشخند و صورت‌بنديِ زندگي اجتماعي – اين‌ها نقاب‌هايي است که به مکزيکي مجالِ آن را مي‌دهد که چهره خود را از انظار پنهان کند. هزارتوي تنهايي فراتر از برداشت نويسنده از کشورش، شرحي است ژرف‌کاوانه از تنگناهاي اين روزهاي آمريکاي لاتين به‌مثابه يک کلّ، و نيز ديدگاهي است روشنگرانه درباره انسان آمريکاي شمالي – «که در دنياي انتزاعيِ ماشين ها، همشهريان و اصول اخلاقي پرسه مي‌زند». وانگهي، اين اثر وضع انسان معاصر را به‌طور فراگير و فارغ از مليت او به تصوير مي‌کشد.