اينجا که بر کشتي تاريخ سوار ميشويد، سکان در دست تورنتون وايدلر است. او پيچ و خم هاي مسير گذشتگان را با تمامي تلخي ها و پيشامدهاي طنز‌ش مي‌شناسد، پس با خيالي آسوده در تاريکي تماشاخانه بنشينيد و به سخنان رئيس جمهور حيوانات گوش سپاريد که تلخندها بسيارند. جان کندن داستان هر روز انسان هايي است که پيوسته براي زندگي درجا مي زنند. اين تقلاي بسيار سبب خنده‌ي تماشاگران مي‌شود. آيا به راستي اين نمايشنامه آيينه‌اي از رفتار هاي خنده دار ما در زندگي واقعي‌مان نيست؟