مبارک يا بداَختر ، بخواهيم يا نه، اکنون پرسشي هولناک پيش روي‌مان است: چه شد که انسان «ويران » شد؟ عشق، اضطراب، اغواگري، خودستايي، تظاهر، گستاخي، بي‌تفاوتي، سرخوشي، بردباري، اشتياق يا خواست خدايي قادر، هرچه بود، انسان به‌طرز هولناکي ويران شد. شخصيت‌هاي نمايشنامه پس از مهماني نيز چنين‌اند. فرقي نمي‌کند پنجره‌هاي عمارتِ ديويد اسکات-فالر را باز کنيم يا کتاب‌هاي کتابخانه عمومي لندن را، در‌هر‌حال، انسان‌هايي را مي‌بينيم که همواره در حال ويران شدن‌اند. با اين همه، هراسي ديگر نيز مسبب نگراني است: «او که مي‌داند کيست، حرمت پرسش را از بين برده است.» و بايد اقرار کرد که نابوديِ انسان از خوف‌انگيزترين پديده‌هاي قرن بيستم است.