پروژه‌ي پدري روايتي خواندني از پانزده مرد ايراني درباره‌ي پدري‌شان است؛ از روزهايي که پسر کوچکي‌ بوده‌اند و خيال پدري را در سر مي‌پرورانده‌اند. از روزهاي بلوغ و درس و کتاب و دانشگاه و سربازي. از روزهاي اولين عشق و عشق اول و ازدواج، و بالاخره پدري و رابطه‌ي پدر و فرزندي. نويسندگان اين کتاب پدران جواني‌اند که کنار دغدغه‌ي معيشت و اقتصاد خانواده، نگران رابطه‌اند. رابطه با همسر، رابطه با فرزند و احتمالِ تزلزل نقش اجتماعي‌شان پس از پدر شدن. نويسندگان پروژه‌ي پدري هر کدام از منظري به پدري‌شان نگاه کرده‌اند و از آن نوشته‌اند. از ترس‌ها، از فقدان‌ها، از بيماري‌ها. بي‌ترس از ترس‌هايشان نوشته‌اند، بي‌نگراني از قضاوتِ ديگران. پدري که مي‌فهمد خودش و همسرش نابارورند، پدري که براي اولين بار با قصه‌ي سقط جنين روبه‌رو مي‌شود، پدري که کودک اوتيستيک دارد، پدري که ناگهان پس از تولد نوزادش مي‌فهمد کودکش سندروم داون است، پدري که مي‌فهمد مقصر احتماليِ خواب‌هاي آشفته‌ي کودکش است، پدري که مي‌ترسد پس از تولد نوزادش رابطه‌اش با همسرش کمرنگ شود و به کودکِ هنوزنيامده کمي حسادت مي‌کند، پدري که نگران اجاره‌ي سر ماهِ خانه است و نگراني‌اش را پشت دقيقه‌هاي کتابخواني با کودکش پنهان مي‌کند… اين‌ها پدران پروژه‌ي پدري‌اند.