اين کتاب در پي آن است که بگويد: اول، مسئلهي اجتماعي دغدغه ي اصلي بسياري از فلاسفه ي بزرگ بوده است؛ دوم، رويکرد به مسئله ي اجتماعي از طريق فلسفه، نخستين شرط برخوردي نسبتا مطلوب با اين مسئله است؛ سوم اينکه، رويکرد به فلسفه از طريق مسئله ي اجتماعي براي احياي فلسفه امري ضروري است. ما از طريق فلسفه خواهيم فهميد چگونه تجربه را به مثابه يک کل، يا بخشي از آن را در ارتباط با کل بررسي کنيم. به وسيله ي «مسئله ي اجتماعي» به طور ساده و گسترده اي متوجه مي شويم که کاهش درماندگي و بي نوايي انسان از طريق تغييردادن نهادهاي اجتماعي دشوار است. اين مسئله اي است که همواره با تغيير شکل دادن خودش، از تعريفي دقيق تر مي گريزد؛ چرا که درماندگي و بي نوايي با خواست يا ميل در ارتباط است، و خواست يا ميل، امري شخصي و همواره متغير است و هريک از ما برحسب متغير بودن خواست هايمان، به طور متفاوتي به اين مسئله نگاه مي کند.