شعر راستين از پيوند عناصر متعدّدي شکل مي گيرد و سويه هاي مختلفي را در بر مي گيرد که تعريف يکپارچه و جامع آن را ناممکن مي کند، به گونه اي که تعاريف متعدّد و متفاوتِ ارائه شده از شعر هر يک جاي ترديدها و ايراداتي را باز مي گذارد. کتاب حاضر با کنار هم گذاردن چهار مقاله از چهار شاعر و انديش‌مندِ برجسته اين امکان را فراهم مي کند که برخي از جزئيات و ابهامات موجود در تعريف شعر، در قالب نوعي تلاقي يا هم پوشاني، در پرتو يکديگر وضوح يابند. ادگار اَلن پوُ قائل به گونه اي نبوغ در شاعر راستين است؛ به زعم او شاعر پاره اي يا سهمي از زيبايي اصيل آسماني را، در دل تجربه ي الهام و تخيل، در شعر به قالب کلام در مي آورد. استفان مالارمه، در ميانه ي بحراني که شعر فرانسويِ بعد از هوگو را درگير خود کرده، ايده ي پيوند دروني و تنگاتنگ شعر و موسيقي را، در شکلي بي واسطه و فردي، مطرح مي کند. ساکوئل بکت براي تحليل ساختار مدرن و نامتعارف رمانِ شب زنده داري فيِنگِن ها اثر جويس، به خاستگاه هاي زبان و شعر رجوع مي کند؛ به باور او حاصل تلاشِ جويس آفرينش زبان جديدي ست که آميزه ي نوين و ديگرگونه اي از عناصرِ بنيادينِ شعر، زبان و تخيّل است و براي دريافتِ درست بايد يه يکسان خوانده، ديده، شنيده و درک شود. و والتر بنيامين براي ارائه ي تحليلي تاريخي-اجتماعي از شعر و شخصيت بودلر، بررسي فشرده اي از پاريسِ قرن نوزدهم و فرهنگ و ادبيات آن ارائه مي دهد و زمينه هاي سياسي و اجتماعيِ شکل گيريِ ذهنيتِ مدرنِ بودلر را دنبال مي کند.