پي‌ير بورديو بيش از سه دهه است که در احياي مجموعه‌اي از پرسش‌هاي علمي مشارکت دارد. وي بنيان‌گذار يک پارادايم جامعه‌شناختي است. تحليل‌هاي او در سطح وسيعي اشاعه يافته است. چنين موفقيتي بيش از هرچيز به بديع‌بودن پاسخ‌هاي وي به پرسش‌هايي باز مي‌گردد که جامعه‌شناسي از ابتداي پيدايش‌اش با آن‌ها روبه‌رو بوده است: جامعه‌شناسي چيست؟ جامعه چيست و چگونه بازتوليد مي‌شود يا برعکس، چگونه تغيير مي‌کند؟ جايگاه فرد در جامعه کجاست؟ ويژگي نوآورانه‌ي رويکرد بورديو به عزم وي براي فراتررفتن از تضادهاي سنتي در جامعه‌شناسي باز مي‌گردد که در قالب جفت‌هاي ذهنيت‌گرايي/عينيت‌گرايي،‌ نمادي/مادي، نظريه/تجربه،‌ کل‌گرايي/فردگرايي نمادپردازي مي‌شوند، و از اين طريق رويکردي را پي مي‌ريزد که آن را مي‌توان ساختارگراييِ تکويني يا برساخت‌گرا ناميد. براي درک ويژگي‌هاي ديدگاه‌هاي او، ابتدا بايد خصوصيات نويسنده و بستر تاريخي و نظري تأثيرگذار بر کار و ديدگاه‌هاي جامعه‌شناختي وي را بررسي کرد (فصل‌هاي 1 و 2). سپس بايد به بررسي مفاهيم اصلي‌اي پرداخت که وي براي شرح و تبيين مباني کارکرد جامعه و کردارهاي عاملان به کار گرفته است (فصل‌هاي 3 و4). سرانجام، مي‌توان با به‌کارگيري شيوه‌ي عمل و فرضيات بورديو براي بررسي فرهنگ، مدرسه، و نيز مضامين مطرح‌شده از سوي نويسندگاني که از رويکرد وي پيروي مي‌کنند، موضوعيت يا مناسبت آن‌ها را تأييد يا رد کر