وجود انساني سيستم‌هايي رو خلق كرده كه زندگي‌هامون رو به صورت جداگانه قانونمند كرده. سيستم‌هايي كه ما رو برده كرده و نمي‌تونيم تغيير كنيم. ما بردگان اقتصاديم، بردگان يك ديكتاتوري كاپيتاليستي عظيم. تنش‌هاي اجتماعي دارن رشد مي‌كنند و هر روز بدتر و بدتر مي‌شن. مردم توي زندان‌هاي اقتصادي دارن گرسنگي مي‌كشن. از مردم وسايل و كرامت و غرورشون رو مي‌دزدن تا براشون تصميم بگيرن كه چطور زندگي كنن. ما مثل حيووناي ترسيده و تهديد شده داريم زندگي مي‌كنيم. ما بايد براي كشتن ژاكوبين‌ها شورش كنيم، در غير اين‌صورت آروم و بي‌صدا مي‌ريم تو قابلمه و هر چي كه ارزش ذخيره شدن داره نابود مي‌شه. اون بزرگ‌ترين كمپ تمركزي مي‌شه و همه‌ي كشورها مي‌شن كمپ‌هاي تمركزي كه هيچ انساني نمونه و هيچ خدايي نباشه. چطور مي‌شه اون‌جا خدايي وجود داشته باشه؟