در جايي پهلوان يكي از اين دو نمايش مي‌گويد: «و من هنوز بسيار است كه نزيسته‌ام، درد را و ترس را، مهر را و عشق را و بازي را نزيسته‌ام...» و او براي آن‌كه بزيد اين همه را كه نزيسته است، مي‌كوشد به خان نخست برگردد، به زهدان آغاز. خان نخست اما در چرخه‌اي تباه باز به خان هشتم خواهد رسيد، همان چاه تهي كه پهلوان نمايش ديگر بدان در غلتيده است و، بدين ترتيب، اين دو نمايش بي‌ربط پيوندي دروني با هم مي‌يابند و كنار هم مي‌نشينند.