آقاي خدمتي زير دفتر نمره را مي‌نوشت كه پچ‌پچ‌ بچه‌ها كلاس را پر كرد. بازرس، آقا اجازه، بازرس... آقاي خدمتي دستپاچه دفتر نمره را بست، روي ميز را جمع و جور كرد و رفت طرف پنجره. جيپ لكنته ناله‌كنان از شيب خاكي جاده بالا مي‌كشيد و گرد و خاك‌كنان مي آمد طرف مدرسه. باز اين لعنتي پيداش شد... آقاي خدمتي اين حرف‌ها را توي دلش زد و كسي صدايش را نشنيد...