تازه‌ترين رمانِ سعيد محسني نامي عجيب دارد، نهنگي که يونس را خورد هنوز زنده است. اين عجيب ‌بودن در بافت رمان نيز چنان جا گرفته که ما را با رماني متفاوت روبه‏رو مي‌کند. محسني که کتابِ قبلي‏اش، دختري که خودش را خورد، با اقبالِ خوبي روبه‏رو شد در اين رمان زبانِ طنزآلود و روايي‌اش را حفظ کرده و درباره‌ مردي مي‌نويسد که جهان بر او تنگ آمده. او در يک کتابخانه‌ عمومي کار مي‌کند؛ کتابخانه‌اي فقير، کم‌ مراجع، خاک ‌گرفته و در عين‌حال در حالِ پوسيدن. او بايد فرمايشاتِ همکاري را هم که مدام در حالِ تنگ‌تر کردنِ اين فضاست تحمل کند. در کنار خاکِ پارکي که حوالي کتابخانه است، تنهايي و بي‌کتابي کتابخانه و از آن مهم‌تر، جهاني که مملو از جنون شده. در اين فضا روزي دختري براي گرفتنِ کتاب وارد اين کتابخانه مي‌شود اما ماجرا آن‏جوري که احتمالاً فکر مي‌کنيد پيش نمي‌رود!... محسني در رمانش موقعيتي ساخته طنزآلود و مملو از احساسِ زجر و تک‌افتاد‌گي براي کسي که چنبره‌ مفهوم اين کتابخانه‌ نفرين‏شده در حالِ بلعيدنش است... مثلِ يک نهنگ... يک رمانِ متفاوت و خواندني.