شگفت‌آور است كه امپراتوري رم با آن همه عظمت، با آن همه فرهنگ و تمدن، با بنياد نهادن حكومت دمكراسي جهان، بارها خود را دست و پا بسته در اختيار خونخواران وحشي و ديوانه‌اي مانند نرون، كاليگولا - جواني روان‌پريش، خودستا، بي‌رحم و آدمكش ـ و غيره گذاشته است. ولي كامو در اين نمايشنامه و با برگزيدن صحنه‌هايي چند از دوران حكم‌‌روايي كوتاه كاليگولا، همان خط سير فكري خودش را دنبال مي‌كند، يعني مبارزه با ظلم و زور و استبداد. راهي كه در طول عمر كوتاهش يك لحظه ترك نكرد و در همه آثارش آن را منعكس كرد.