كامو در سال 1946 مي‌نويسد: «قرن ما،‌ يعني قرن بيستم، سراسر  آكنده از وحشت و رنج و عذاب بوده است.» به راستي اگر در تاريخ بشريت جست‌و‌جو كنيم، چنين كوتاه، يعني حدود سي سال، دنيا دو جنگ بزرگ و خانمان‌سوز را به خود ديد، ميليون‌ها آدم بي‌‌گناه قرباني شدند و از همه بدتر، خونخوارترين و بي‌رحم‌ترين ديكتاتورهاي تاريخ از بيغوله‌ها سربرآوردند و دنيا را به خاك و خون كشيدند. حكومت نظامي يا شهربندان، استعاره‌ايست از دوران حكم‌روايي يكي از اين ددمنشان روزگار كه قانونش گرفتن جان انسان‌هاست و به جا گذاشتن ويرانه‌ها پس از زوالش.