نزديك رصدخانه مثل قبرستان ساكت است. نزديك ديواري فرو ريخته فاحشه‌اي تنها با بي‌قراري ايستاده و آن‌قدر بي‌حال است كه علامت هم نمي‌دهد. جلوي پايش توده‌اي آشغال پخش و پلا شده ـ برگ‌هاي مرده، روزنامه‌هاي كهنه، قوطي حلبي، خار و خاشاك، ته‌سيگار. به نظر مي‌رسد آماده است همان‌جا، وسط آن آشغال‌ها، ولو شود و غزل را بخواند.