تمام تابستان نينا نگاه نكرد به آينه. از خانه نرفت بيرون. حالا هيچ‌كس به اندازه او تنها نبود براي كتاب خواندن. با آن ابروهاي بور و كماني و بلند كه انگار با يك قلم‌موي زرد و نوك‌تيز كشيده بودند بالاي چشم‌هاي كوچكش. شروع كرد به خواندن كتاب‌هايي كه در خانه بود ببيند آيا دختربچه‌اي به تنهايي او در دنيا پيدا مي‌شود يا نه. دختربچه‌اي كه ابروهاي يك زن بزرگ را داشته باشد و رنج‌هاي يك دختر كوچك را. كه منتظر هيچ شاهزاده‌اي نباشد. شاهزاده‌اي كه بتواند با يك بوسه ابروهاش را برگرداند به صورتش...