مردك از دستشويي بيرون آمده بود و هنوز توي سالن پي چيزي مي‌گشت. به عقب كه خم مي‌شد تا دست هايش را ببيند و تقلاهاش براي باز كردنشان، از گوشه چشم، بازوي خراش برداشته‌ش را مي‌ديد كه خون كناره‌هاي زخمي نسبتا عميق كه بفهمي نفهمي دهان باز كرده بود، دلمه بسته بود و خون شره كرده بود تا لاي انگشت‌هاش، سردي اتاق روي شانه هاش خزيده بود و مي‌لرزاندشان. خون مي‌ترساندش. يك‌جور موهومي شهلا را يادش مي‌آورد. خون‌هاي شتك‌زده‌‌ش روي كاشي‌هاي حمام.