مضمون اصلي اين نمايش‌نامه سرنوشت است كه ژان ژيرودو آن را به ببري تشبيه كرده كه پشت خم كرده و آماده است تا هر لحظه از دروازه جنگ بيرون بجهد. در دنيايي كه پيش روي ماست سرنوشت با جنگ يكي مي‌شود و هر چيز ديگر، از جمله عشق، شرف، سياست، علم و حتي رويا بر گرد جنگ دوران دارد. صلح در فرصتي كوتاه رخ مي‌نمايد، اما جلوه جذابي ندارد و دمي نگذشته از صحنه رانده مي‌شود.