هگل از جمله جامع‌ترين و شيواترين شرح‌هايي است كه در باب انديشه هگل به نگارش درآمده است.فردريك بيزر با نشاندن هگل بستر فرهنگي و تاريخي‌اش. و نيز با تبيين نسبت وي با انديشه‌گراني چون كانت، اسپينوزا، فيخته، ياكوبي، شلينگ، شلايرماخرا و ... ، وجوه گوناگون انديشه او را بررسي مي‌كند: ايدئاليسم مطلق. روح، دين، ديالكتيك، آزادي، دولت، فلسفه تاريخ، زيباشناسي و ... چرا هگل بخوانيم؟ بخشي از پاسخ اين پرسش آن است كه هگل عميقا در زندگي و افكار ما تاثيرگذار است و نفوذ دارد، و اين نفوذ و تاثير به‌ قدري ژرف است كه نام او در فرهنگ ما عميقا ريشه دوانده و با آن در آميخته است. اگر بر آنيم تا چگونگي فرهنگ خويش را درك كنيم و بشناسيم، بايد خاستگاه‌ها و سرچشمه‌هاي آن را فهم كنيم. اين نكته درخور توجه است كه تمامي مكاتب فلسفي عمده در قرن بيستم اگزيستانسياليسم، ماركسيسم، پراگماتيسم، پديدارشناسي و فلسفه تحليلي در واقع از دل واكنش عليه هگل و فلسفه او سر برون آورده و قد علم كرده‌اند. مفاهيم، احتجاج‌ها و مسائلي كه مكاتب فلسفي مزبور با آنها دست به گريبانند تا ابد براي ما بيگانه و اسرارآميز باقي خواهند ماند مگر اين كه سرچشمه آنها و آماج واكنش‌ها و حملات‌شان بر ما معلوم شود. پس عجالتا در اين‌جا يك دليل مقنع براي خواندن هگل در دست داريم، و آن فهم ريشه‌ها و سرچشمه‌هاي فرهنگ خودمان است.