آندروماك: از چه مي‌نالي؟ اين سيه‌بختي از آن من است. هكوب: از آن ماست! آندروماك: نه. هكوب: مگر شما فرزندان من نيستيد؟ آندروماك: فرزندان تو بوديم. هكوب: من سوگوار همه پسرانم هستم. آندروماك: و من سوگ «هكتور» را دارم و بس. هكوب: من بر شهرمان كه در آتش مي‌سوزد مي‌گريم. آندروماك: من بر شهر «هكتور» مي‌گريم. هكوب: بر خانه شاهانه. آندروماك: بر خانه‌اي كه در آن زن شدم و آستياناكس را زادم.