يكي از عوامل توفيق قلندرخونه تازگي اين نمايش در اجرايش بود، نه تنها به اين دليل كه كيفيت‌ها و پديده‌هاي سنتي و آئيني را در تكميل معناي نمايش به كار گرفته بود، بلكه بيشتر خود اجراي نمايش هم «حادثه» شمرده مي‌شد. يعني جدا از متن «خود اجرا» هم يك «حادثه» به شمار مي‌رفت، يعني اجرا رخداده‌اي بود كه پيش چشم مخاطبين خود جان مي‌گرفت و با اينكه متن مكتوب را مجسم كرده و پيش مي‌برد، فزون بر اين خود اجرا هم واقعه‌اي بود كه روي سن وقوع مي‌يافت،‌ وقوع اين حادثه هنري پيش چشم تماشاگر در آثار نمايشي پيش از قلندرخونه بي‌سابقه بود.