پاي‌بندي ما به قانون، گاهي اوقات با تحسين ما از كساني كه با موفقيت قوانين را مي‌شكنند، نرم مي‌شود. متمردين، سارقان، زندانيان فراري ـ مگر از فاصله‌اي دور و ايمن روي كاغذ يعني در يك رمان، نمي‌توان خود را طرف‌دار آن‌ها دانست. در اين داستان، قضاوت ما به آساني مي‌تواند به حال تعليق درآيد. مسائل مذهب، وجدان، عشق، تعهد و حتي عدالت به همراه تمام آن چيز‌هايي كه قانون به حساب‌شان نمي‌آورد ـ تمامي اين‌ها در زبان داستاني نهفته است كه كمدي و تراژدي را در هم مي‌تند و آن را در ارتفاعات پايرنس به اوج خود مي‌رساند. حق با چه‌كسي بود؟ اين سؤالي است كه شايد هيچ‌گاه قادر به پاسخ دادن به آن نباشيم. تنها از يك چيز مطمئن‌ايم: و آن اين‌كه اين رماني است به شدت بدعت‌آميز با عناصر هيجان‌انگيز عاشقانه و سارقانه در كوهستان و كمدي‌يي كه مقامات را به ريشخند مي‌گيرد و به كار خود ادامه مي‌دهد، با اشاره‌اي به خطاهاي ديرينه و تخاصمات سياسي اخير.